Ανάλογα με τις συνθήκες και τον τόπο θανάτου διαφοροποιούνται και οι ενέργειες που θα χρειαστεί να γίνουν τη δεδομένη εκείνη στιγμή.  Σε περίπτωση που ο θάνατος επέλθει στο σπίτι από φυσικά αίτια, τότε ειδοποιείτε τον οικογενειακό σας γιατρό ο οποίος και θα πιστοποιήσει το θάνατο, με την ταυτότητα του θανόντος.       

          Στην περίπτωση όπου ο θάνατος επέλθει αιφνιδίως από άγνωστα αίτια, θα πρέπει να ενημερώσετε την αστυνομία, η οποία και θα διατάξει στη συνέχεια την διενέργεια νεκροψίας-νεκροτομής από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία, ώστε να διαπιστωθεί από τον Ιατροδικαστή η αιτία του θανάτου.

          Σε περίπτωση που ο θάνατος επέλθει σε κάποιο νοσοκομείο, κλινική ή οίκο ευγηρίας, ο θεράπων Ιατρός του ιδρύματος θα πιστοποιήσει το θάνατο (θα εκδώσει το πιστοποιητικό θανάτου) συμπληρώνοντας τα στοιχεία του θάνοντος από την αστυνομική του ταυτότητα, την οποία και θα πρέπει να έχετε μαζί σας.              

          Σε κάθε περίπτωση από τις παραπάνω θα είναι χρήσιμο να επικοινωνήσετε και μαζί μας άμεσα για να σας δώσουμε τις απαραίτητες κατευθύνσεις που θα χρειαστεί να ακολουθήσετε, για να αποφύγετε έτσι την όποια επιπλέον ταλαιπωρία. 

          Αναλαμβάνουμε την δήλωση του θανάτου στο αρμόδιο ληξιαρχείο και θα χρειαστούμε από εσάς τα ακόλουθα

1) Το πιστοποιητικό θανάτου

2) Την αστυνομική ταυτότητα του θανόντος

3) Το ΑΜΚΑ και το ΑΦΜ του θανόντος

4) Ορισμένες επιπλέον πληροφορίες σχετικά με το επάγγελμα, την οικογενειακή κατάσταση του θανόντος, τη μόνιμη κατοικία του. 

Έχοντας τα παραπάνω θα σας παραδώσουμε τις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου που θα χρησιμοποιήσετε στη συνέχεια στον ανάλογο ασφαλιστικό φορέα, την εφορία και όπου άλλου χρειαστείτε.    

Τα δικαιολογητικά και οι ενέργειες που χρειάζονται για την είσπραξη των εξόδων κηδείας, ποικίλουν καθώς κάθε ασφαλιστικός φορέας έχει τις δικές του διαδικασίες.

Επικοινωνήστε μαζί μας για να σας ενημερώσουμε για τις διαδικασίες που απαιτούνται ανάλογα με τον ασφαλιστικό φορέα που ανήκει ο εκλιπών.

Το μνημόσυνο είναι άρρηκτα δεμένο με την Ορθόδοξη Παράδοσή μας, σύμφωνα με τις θρησκευτικές μας παραδόσεις είναι ένα πολύ σημαντικό μυστήριο που τελείται εις μνήμη και υπέρ αναπαύσεως του εκλιπόντος.

     Ως κοινωνικό γεγονός η τέλση των μνημοσύνων είναι εξίσου σημαντική, γιατί δίνει την ευκαιρία σε συγγενείς και οικείους ακόμα και σε όσους δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στην κηδεία, να τιμήσουν τη μνήμη του εκλιπόντος. Σε ευρύτερο κοινωνικό κύκλο, είθισται να τελούνται τα κύρια μνημόσυνα τα οποία είναι αυτά των 40 ημερών, του ενός χρόνου και των τριών χρόνων από την τέλεση της κηδείας.         

     Το θρησκευτικό μνημόσυνο έχει δύο μορφές. Το τρισάγιο επί τάφου ή την επιμνημόσυνη δέηση στην εκκλησία που ακολουθεί συνήθως τη λειτουργία του Σαββάτου ή της Κυριακής.       

     Η Ορθόδοξη Εκκλησία τελεί μνημόσυνα υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων την 3η ημέρα από τον θάνατο (τριήμερα), την 9η ημέρα (εννιάμερα), την 40η (σαρακονθήμερα), στους 3 μήνες, στους 6 μήνες, στους 9 μήνες και στη συμπλήρωση του ενός έτους καθώς και στα τρία χρόνια από τον θάνατο όπου γίνεται και η εκταφή.      

            Μνημόσυνα επίσης πραγματοποιούνται τα Ψυχοσάββατα. Τα ψυχοσάββατα είναι τα Σάββατα πριν τις Κυριακές της Αποκριάς (και της Κρεατινής και της Τυρινής), της Α΄ των Νηστειών της Μεγάλης Σαρακοστής και πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Το νεκρώσιμο τρισάγιο γίνεται σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα δηλαδή στις τρείς ημέρες μετά την εκδημία του αγαπημένου μας προσώπου μετά στις εννέα ημέρες, ακολούθως στις σαράντα ημέρες, στους τρείς μήνες, στους έξι μήνες, στους εννέα μήνες και στην συμπλήρωση της ημέρας του θανάτου του οικείου μας δηλαδή το ετήσιο μνημόσυνο.      Στην συνείδηση του ορθόδοξου χριστιανού η χρονική αυτή περίοδος διαχωρίζεται με τις εξής ορολογίες: τριήμερα, εννιαήμερα, σαρανταήμερα, τριμήνια, εξαμήνια, εννιαμήνια και την λέξη ετήσιο μνημόσυνο την αντικαθιστά η λέξη «χρόνος».

Μετά το πέρας του τρισαγίου διαμοιράζονται τα κόλλυβα στους παρευρισκομένους απαντώντας αυτοί με την σειρά τους «αιωνία η μνήμη αυτού/ής.

H Θεία Λειτουργία και τα μνημόσυνα έχουν άρρηκτη σχέση μεταξύ τους και πρέπει να τελούνται.

Το μνημόσυνο δεν μπορείς να το ανταλλάξεις με ότιδηποτε άλλο για ένα απλούστατο αλλά και σημαντικό λόγο διότι πρόκειται για προσευχή την οποία οι δικοί μας κεκοιμημένοι περιμένουν απο εμάς τους ζώντες ως μεσιτεία. Πρόκειται για έναν έμμεσο τρόπο επικοινωνίας με τα κεκοιμημένα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά και μια αφορμή για να γίνει Προσευχή για την ανάπαυση των ψυχών τους.

Με την προσφορά των κολλύβων οι άνθρωποι ζητούν την εύνοια και την Συγχώρεση από τον Θεό για τα αμαρτήματα των νεκρών τους.

Τα κόλλυβα ή κοινώς «στάρι» είναι βρασμένο σιτάρι σε στολισμένο δίσκο με την προσθήκη αμυγδάλων, ροδιού, μπαχαρικών, μαϊντανού, ξηρών καρπών, τρίμμα στραγαλιών, αλευριού ή φρυγανιάς, σταφίδας και ζάχαρης. Συμβολίζουν την κοινή μας ανάσταση. Όπως ο σπόρος του σιταριού πέφτει στη γη, θάβεται, χωνεύεται, σαπίζει και στη συνέχεια φυτρώνει καλύτερος και ωραιότερος, έτσι και το νεκρό σώμα του ανθρώπου θάβεται στη γη, λιώνει και σαπίζει, για να αναστηθή και πάλι άφθαρτο, ένδοξο και αιώνιο. 

Κάθε ένα από τα υλικά έχει τον δικό του συμβολισμό.

Το κυρίαρχο υλικό, το σιτάρι, συμβολίζει τις ψυχές των κεκοιμημένων

Το ρόδι, κατά τη Χριστιανοσύνη, συμβολίζει τα ελέη, την λαμπρότητα του παραδείσου.

Τα αμύγδαλα και οι ξηροί καρποί την διαιώνιση της ζωής.

Τα μπαχαρικά συμβολίζουν την ευωδία, τα αρώματα αυτού του κόσμου.

Το τρίμμα (στραγαλιού, αλευριού ή φρυγανιάς) συμβολίζει το ελαφρύ χώμα.

Ο μαϊντανός συμβολίζει την ανάπαυση «εν τόπω χλοερώ».

Η σταφίδα συμβολίζει την άμπελο (τον Χριστό).

Η ζάχαρη συμβολίζει την γλυκύτητα του παραδείσου.

Τα κουφέτα συμβολίζουν τα οστά που μένουν αναλλοίωτα.